باز هم با خودم به مشودت می نشینم مشاوری دلسوزتر و امین تر از خودم سراغ ندارم حرف زدن با دیگران خیلی وقتا ففط درد سره ، وقت تلف کردنه .

معمولا برای دیگران نسخه های سریع و خیلی خوبی می پیچیم ولی در مورد خودمان نمی توانیم این کار را انجام دهیم دلیلش این است که ما گاهی دورترین فرد به خودمان هستیم . لذا تمام توصیه هایی که برای خودمان داریم ناپخته و مصلحت اندیشانه و ترس زده است .

ما نیاز داریم در جایی که چیزی را گم کرده ایم همان چیز را پیدا کنیم ، لذا وقتی از کسی ناراحت می شویم نباید با دور شدن از او دنبال رفع کدورت بگردیم ، ما نیاز داریم بفهمیم همیشه حق با ما نیست و ما نقطه پرگار نیستیم . ما با ساختن چهره بزرگ از خودمان فقط زندگی را بر خودمان سخت می کنیم . وقتی مردم برایمان تره خرد نمی کنن ما چرا داریم برای خودمان اسپند دود می کنیم .

با تمام حرفها گاهی خودت را به مشودت بگیر گاهی به خودت نزدیک شو ، گاهی چنان از خودمان دوریم که نه تنها قادر نیستیم نسخه خودمان را بپیچیم که اصلا متوجه خودمان نیستیم و دیگرا ن که ما را می بینن با تعجب می گویند فلانی تو چقدر پیر شده ای