اگر فرض را بر این قرار دهیم که انسان تنها موجودیست که انسان نیست ، باز هم انسان ، انسان نخواهد شد چون انسانها به قدر نیازهایشان فکر می کنند . از راهی نیازشان بر اورده شود در مورد همان راه حرف می زنن .

اگر کسی بخواهد انسانها را عوض کند به همان مشکلی بر خواهد خورد که کسی بخواهد درخت کاج تنومندی را با بغل کردن تکان بدهد . انسانها اسیر قدرت جمعی خود هستند و هیچ قطره ای نمی تواند کلبه ای را با خود ببرد

جریانات اسیر تصمیمات قدرتمند هستند . افراد فقط می توانند سرشان را بکوبند تو دیوار

اگر دنیا متمدن باشد حتما مسیر جریانات فکری مردم را از دست قدرت مندان خواهد گرفت تا انسانیت بتواند دوباره نفس بکشد