ما در وضعیت بسیار خاص تاریخی قرار داریم . ساده ترین شکل توصیف وضعیت ما این است که ما مثل مرغی هستیم که گلوش در دست یک بچه  است ، بچه گاهی گلویش را فشار می دهد گاهی او را می کشد گاهی .... 

ما در این وضعیت که به تمسخر گرفته شده ایم و فعلا موضوع ما پرواز نیست بلکه موضوع ما نفس کشیدن ساده است ، و خواسته ها و علایم حیاتی ما آمده روی سه ، ....

در این حالت ما باید اگر بتونیم به هم کمک کنیم  ، به هم دل گرمی و راه حل بدیم ،  لذا من از مطالبی که در تلگرام و واتساپ برای ایجاد روحیه برای هم می فرستیم بسیار ممنونم.....

منم امروز دو تا نکته را در وبلاگم می گم 

اول : چون من تقریبا هر روز یک ساعتی ورزش می کنم ، اخر کار روی زمین طاقباز دراز می کشم و به اسمون نگاه می کنم و از خدا بابت اینکه یک روز دیگه به ام حوصله ورزش داد تشکر می کنم . واقعا نگاه به اسمون زیباست  ، لذا من توصیه می کنم  ، حتما در طول روز و یا شب مدتی به آسمون نگاه کنید ، عمق اسمون بسیار ارام بخشه ، بگذارید اسمان عظمتش را به شما بدهد ، کوچکی و حقارتی که در این مملکت الان نفس هر صاحب دلی را به شماره انداخته فراموش کنید و بزرگی را در بی نهایت اسمان ببینید 

......

مسئله دوم به حرفهای ریزی که گاهی  در اطراف می شنوید دقت کنید . گاهی یک نکته کوچک را صرفا بدلیل این نمی بینید که فکر می کنید هیچ کس کامل نیست و هیچ کاری بی نقص و عیب نیست  . ما ذاتا انرژی های منفی را زود قبول می کنیم چون در قبول و ترس و نقص بیشتر احساس امنیت می کنیم این خصوصیت انسانهایی است که خود را لایق نمی دانند .  اگر همه دوست نیستند به این معنا نیست که همه دشمنن ، نکته سنج  باشیم شاید اگر دقیق تر بشنویم راهها ی زیادی پیش پایمان خواهیم دید .