به نظر من انسان نباید به هیچ سطحی از رفاه و ارامش و لذت قانع باشد . قناعت در سطح زندگی ، زندگی را به سطح پایینی سوق می دهد و افراد را تبدیل به افرادی پست ،حقیر ، تنبل  ، خرافی و  وحشی می کند . آموزه هایی که شما را قانع به تحمل  وضع موجود می کند هر چند در قالب اخلاق بیان می شوند ولی اصلا اخلاقی نیستند .

کلا باید یاد گرفت که سطح دلالت واژه ها تا کجاست ، اینکه یک واژه حرف اخر یک مقوله فکری باشد بسیار مسخره است ، کلمات ابزاری سحر آمیز هستند که ما با بیان انها در گفتگوهای درونی و یا با بیان انها در روابط با دیگران  طلسمشان را آزاد می کنیم . 

تا می توانید شیک زندگی کنید ، تمام پول خودتان را به گران ترین لباس بدهید ، حتما برای خوردن غذا به بهترین رستوران بروید این کار را انقدر زیاد انجام بدهید که برایتان عادی جلوه کند . بهترین گلها را در بالکن خانه تان بگذارید .... از دنیا بهترین هایش را برای خودتان بخواهید  . انسان  می تواند با رها کردن دنیا و زندگی فقیرانه تظاهر به خوبی ، زهد  و بی اعتنایی به دنیا بکند ولی این صرفا یک مغلطه است چرا که اگر واقعا چیزی را نخواسته باشیم اساسا به ان فکر نمی کنیم . 

زندگی را  تا بی نهایت لذت و شوکتی که فکر می کنید  می توانید داشته باشید  تجربه کنید ، به هر چیزی قانع شوید  نمره شما همانست و این اولین برگه امتحانی است که بعد از مدتی که اب از اسیاب افتاد  ما خودمان انرا  اصلاح می کنیم  و تو دلمان به سقف پست و کوچک و حقیرانه ای که ان قانع شدیم با تمسخر می خندیم  .

انسانهای حقیر خیلی تلاش می کنند تا انسانهای موفق و باکلاس را نبینند ولی در تمام مدت انها را تحسین می کنند و یا رشک می برند

انسانهای موفق و باکلاس خیلی تلاش می کنند تا  انسانهای حقیر و بدبخت را ببینند ولی در تمام مدت به انها رحم می کنند 

یک مقام عالی نیروی دریایی امریکا می گفت

ما به افسران خود می گوییم در تاریک ترین مکانها و زمانها ، بهترین خود باشید