در حال حاضر نقاط اختلاف و مورد بحث مردم در ایران سر  موضوعات بدیهی و پیش پا افتاده است .

این از یک نظر خیلی مثبته که  مملکت با مشکل اساسی و غیر قابل حل مواجه نیست و از یک نظر منفیه که همین موضوعات پیش پا افتاده مثل وزوز مگس خواب راحت را از مردم گرفته 

ما به نمی دونم کیا می گیم شما عقل کل نیستید  که در مورد همه چیز تصمیم می گیرید و کل سرمایه مملکت دست شماست ، اونا می گن که عقل کل هستن .

ما می گیم  روزها و ماهها را برای عزا حروم نکنید ، حیفه این روزا و ماهها عمر ماست ، تو پارک ها آهنگ رقص بذارید تو ساحل بساط تفریح و شادی بذارید  ، تلوزیون و روزنامه را شاد کنید  ، اونا می گم فقط غم خوبه ، ما هر چه داریم از عزا داریه ، خنده بعدش گریه داره ، ساحل و شنا حرامه

ما می گیم آزادی خوبه ، هر کسی هر طور فکر می کنه در کارش آزاد باشه ، یک عده برن تو مسجد یک عده برن سینما ، یک عده برن کلیسا  ، یک عده برن تاتر ، روزنامه ها آزادانه بنویسن ، قانون امنیت همه را تامین کنه ،  یک عده رعیت یک عده نباشن ، هر کسی با توجه به تلاش و هنر و اقبال اجتماعی که داره موفق بشه و حال کنه  . اونا می گم  همه باید مثل ما فکر کنن ، مثل ما لباس بپوشن ، مثل ما ریش بذارن ، مثل ما حرف بزنن ، ما موجودات فرا زمینی هستیم و قادریم در حالی که شعار برابری و برادری می دیم  خیلی ساده به دیگران بفهمونیم که ما از همه برتر هستیم 

ما می گیم حالا که قراره نفتمون را حسن بخوره و اسمال و حوث  ، پس می ذاشتین همون چشم شیاری ها  ی عمو سام می خوردن اقل کم ما برای لقمه نون به تن فروشی نمیفتادیم ، اونا می گن  ...ون دادن در راه ....... بهتر از نون خوردن از .......

اختلافات ما خیلی جزییه ، اگر ما مشکل  انرژی داشتیم ، اگر مشکل زمین و معدن داشتیم ، اگر مشکل توفان و سونامی داشتیم .... اونوقت چی می شد ، با اینا ادم تصور کنه مشکلات حل کنه 

فقط خدا کنه این زلزله تهران که گفتن اگه اتفاق بیفته بیش از یک و نیم میلیون کشته خواهد داشت در زمان مدیریت ..... زمانی،  اینا نیاد  که دیگه ما مستقیم رفتیم به عصر حجر