ادریس نازنین متن زیبایت را خواندم و نظرت را در پست قبلی تایید زدم تا دوستان هم لذت ببرند . ممنونم

..........

موضوع نخواستن نیست ، مسئله این است که رسیدن و داشتن گاهی ارزشش را ندارد . زندگی پر است از خواسته های رها شده  . وقتی مسیر انقدر چالش دارد که خواستن به معنای زیر پا گذاشتن  همه چیز و همه کس است ، باید از ضیافت کناره گرفت  . 

هر چند حسرت نداشته ها خیلی زیاد است ولی ما با شکل بازی درست  هنوز  می توانیم ادامه دهیم و آرزو داشته باشیم  . اما رسیدن به خواسته ها به هر شکل ممکن   فقط حسرت نداشتن را  تبدیل به حسرت  لذت  نبردن از داشته ها  می کند  با این افزون که نه راهی برای ادامه هست و نه کورسویی از امید .

موضوع نخواستن نیست .

اما خیلی وقتا باید  از ولع ،  داشتن گذشت  .  وقتی قرار است مادری را نگران کنی ، چشمان پدری را پر اشک کنی ،  اینده کودکی را بمالی ، دوستی را برنجانی  ، قلبی را بشکنی و تلاشی را بی فایده کنی .

موضوع نخواستن نیست 

اتفاقا موضوع خواستن است ، ولی گاهی ما در دو راهی انتخاب قرار می گیریم ، انتخاب تختخواب و انتخاب خواب . انتخاب اسایش و انتخاب ارامش . انتخاب نفرین و انتخاب دعا . انتخاب ماشین و انتخاب پا . انتخاب لباس و انتخاب قلب . 

گاهی وقتا نخواستن ، زیادی خواستن است ، سیر شدن است ، رها شدن است و آرام شدن است 

این به دل ما مربوط می شود ، به نوع نگاه و اندیشه ما ولی انچه مسلم است این است که در هر صورت انسان در تلاش و تکاپو برای حیات اگر پایش تاول بزند روزی به ان افتخار خواهد کرد ولی اگر روحش تاول بزند .... خلاصه یک روز خود واقعی خودمان را ملاقات می کنیم و با هم خیلی کار داریم